Cyjanotypia jest jedną z pierwszych technik fotograficznych zaliczanych do technik szlachetnych. Została wynaleziona w 1842 roku przez sir Johna Herschela. Pierwszą książkę całkowicie wydaną tą techniką wydała w 1843 roku Anna Atkins, która na światłoczułym papierze układała liście i kwiaty. W latach 90-tych XX wieku cyjanotypia używana była przez inżynierów i architektów do wykonywania kopii rysunków technicznych.
Cechą charakterystyczną tej techniki jest otrzymanie odbitek o charakterystycznym niebieskim zabarwieniu tzw. błękit pruski. Sama technika jest chemicznie prosta, łatwa i bezpieczna. Obraz powstaje poprzez stykowe naświetlenie podłoża (np. papier akwarelowy, tkanina) wcześniej pokrytego światłoczułym roztworem, na którym umieszczony jest przedmiot (np. liście, kwiaty, negatyw), które następnie wystawia się na działanie światła słonecznego lub inne źródło promieniowania UV.
Celem warsztatów było zaangażowanie młodzieży do pogłębienia swojej wiedzy w zakresie fotografii analogowej i szlachetnych technik fotograficznych oraz rozbudzenie motywacji do zainteresowania tradycyjnymi odmianami fotografii.
Podczas warsztatów uczestniczy nabyli teoretyczną i praktyczną wiedzę na temat cyjanotypii a także samodzielnie przeszli przez cały proces wykonania odbitki tą metodą.
Współpraca: Joanna Sztybor
Projekt zrealizowano i dofinansowano w ramach programu "Otwarty IKM".
